"Jongeren zijn de motor van hun eigen leven"
Wilfried Wambeke vond via de Salesianen op het internaat in Kortrijk zijn weg naar Don Bosco, hoewel zijn ouders dat aanvankelijk niet zagen zitten. Na jaren ervaring in het jeugdwerk, op het speelplein, in de (toen nog) Kaderschool en als directeur, houdt hij zich nu voornamelijk bezig met de organisatorische kant van alle Belgische en Nederlandse Don Boscoprojecten.
(Wilfried Wambeke met een kussen gemaakt voor 200 jaar Don Bosco..)
Jezelf ontdekken
“Ik was destijds heel verlegen,” blikt Wilfried terug. “Ik had nog nooit op een speelplein gestaan. Plots stond ik voor een groep zevenjarigen, samen met nog drie andere animatoren, allemaal jonger dan ik. Een totaal onbekende wereld. Hoe begin je daaraan? Ik deed maar gewoon alsof ik deel uitmaakte van de ploeg, terwijl ik eigenlijk vooral mijn ogen aan het uitkijken was om te leren hoe ik dat moest aanpakken,” lacht Wilfried.
Zijn eerste ervaring deed hij op in Oud-Heverlee en in Blier. Het jaar daarop, in 1975, keerde hij terug richting Kortrijk, naar een speelplein van de Dekenij, waar de salesianen de pedagogische verantwoordelijkheid hadden voor de jongensafdeling. “Ondertussen had ik al een hoofdanimatorcursus gevolgd en werd ik verantwoordelijk voor zo’n 200 zevenjarigen. Zo moest ik de eerste formatie leiden. Toen ontdekte ik mijn eigen mogelijkheden. Waar ik eerst bang was om niets te kunnen, bleek ik plots een goede verteller te zijn. Iets wat ik niet wist van mezelf. Zo heb ik een maand lang een vervolgverhaal zitten improviseren.”
Werken met jongeren
Na zijn dienst in Kortrijk werd Wilfried pleinverantwoordelijke van speelpleinwerking Dassenaarde in Diest, waar hij de hoofdanimatorcursus helemaal omgooide: “De manier waarop men die cursus toen organiseerde, maakte dat niet alle geïnteresseerden konden deelnemen. Dus ben ik zelf maar op zoek gegaan naar instructoren en hebben wij het concept van de hoofdanimatorencursus herdacht. Het werd een stuk minder gestructureerd, met veel eigen verantwoordelijkheid voor degenen die cursus volgden. Dat heeft in de Kaderschool toch heel wat invloed gehad.”
Later is Wilfried ook zelf in het bestuur van de Kaderschool beland. “Vroeger bestond het bestuur uit twee salesianen en twee zusters,” vertelt Wilfried. “Na verloop van tijd zijn daar dan andere mensen bij gekomen. Tijdens het organiseren van activiteiten heb ik altijd met jongeren gewerkt – niet alleen voor jongeren, maar ook mét hen. En dus vond ik het evident dat er ook jongeren in het bestuur van de Kaderschool zouden zitten.”
De spiritualiteit van Don Bosco
De gedachte dat jongeren zoveel mogelijk zelf de touwtjes in handen moeten nemen, heeft Wilfried in al zijn activiteiten doorgetrokken: “Ooit heeft men mij verteld dat ik heel gemakkelijk de positieve kanten van iemand zie en daarmee aan de slag ga. Als dat mij typeert, dan ben ik daar heel blij om,” lacht Wilfried. Die gedachtegang paste ook Don Bosco toe in zijn omgang met jongeren. “Don Bosco zei zelf: ‘Smijt jongeren in het water, en ze zullen wel zwemmen.’ Het is geen eenrichtingsverkeer.
"Jongeren zijn de motor van hun eigen leven. Alles wat ze zelf kunnen, moeten wij niet in hun plaats doen."
Of Wilfried Don Bosco graag eens had ontmoet? “Er zijn zoveel boeiende salesianen en andere Don Bosco-aanhangers die zijn spiritualiteit en mentaliteit met zich meedragen. We zitten wereldwijd verspreid, over 134 landen. Ik denk dat ik hem af en toe wel eens tegenkom.”
